TARA WESTOVER ”TALEBE” Kitap Özeti
Tara, mormon inanışa sahip bir ailenin yedinci çocuğu olarak on altı yaşına kadar hiç okula gitmeden evde eğitim alan, ailesine ev işlerinde ve geçimlerini sağlamada yardımcı olan bir kızdır. Aslında daha küçük yaşlarda ailesini bırakıp okula gitme şansı varken ailesini, evini, dağını bırakamaz.
Okula gitmez ama bale yapmayı dener, başarısız olur. Şarkı söylemede iyi olunca kilisenin korosunda yer alır. Aile çocuklarını bir devlet kurumuna yollamak istemedikleri için hastalık ya da doğum gibi işleri halletme görevi Anne dedir. Anne ebeliği öğreniyor hangi ot hangi hastalığa iyi gelir bilme görevi annededir ve bu zamanla o kadar karlı bir işe dönüşür ki baba ahır yapma yada hurdacılık işini bırakıyor. Tabii geçirmiş olduğu kazanında etkisi büyük. Aile birçok kaza, yangın atlatıyor ama hastaneye gitmek onlarda kesinlikle yok. Kitapta sadece bir kere hastaneye gidiliyor oda Tara ona şiddet uyguladığı halde yine de dostu olarak gördüğü abisini babasına rağmen hastaneye götürme olayı.
Abilerinden birinin üniversiteye gidişi ve Tara ‘yı bu konuda cesaretlendirmesi sayesinde ,Tara sınavlara girer ilkinde başarılı olamaz ama ikinci denemede yine de ümidi olmadığı halde bu sefer kazanır. Okul hayatı onun için çok değişik, çok farklıdır. Zaten sınav başlı başına onun için zordur. Hiç anlamadığı halde yine de sınavı geçmeyi başarır.
Üniversite onun için kendi ailesinin dünyasından çok farklıdır. Bilmediği çok şey vardır. Diğerleri arasındaki nerdeyse 10 yıllık mesafeyi kapatmayı bir kenara bırakalım sonrasında okyanus ötesinde dünyanın sayılı üniversitenin birinde tez yazımı için davet edilir. Okulda zorluk yaşaması ve bu zorlukları yaşarken ailesine olan sadakatinin artmasına rağmen okulu bırakmaması ve devam etmesi sonucunda doktorasını yapıyor.
Babasının demir ayıklama işinden, annesinin ebeliği ve şifacılığından, üniversitede Doktoralığa uzanan bir hayat hikayesi.
Ailede fiziksel ve psikolojik şiddet var ama bir telefon konuşmasında baba ve kız arasında geçen bir diyalog:
-Seni seviyorum.
-Biliyorum mesele hiçbir zaman bu olmadı ki.
Kitabın eğer ilk bölümlerini okumaya başarırsanız-ki oda bölüm demek bile yanlış ilk 5-6 sayfasını- kitap sizi içine alıyor heyecanlı, güzel bir kitap. Eksikliklerine gelince kitapta neden sadece, babaya babam ama mesela anneye annem denilmemiş. İngilizce baskısında my mom diye yazılmışken Türkçesinin bu şekilde olması garip. Kitabın sadece bir yerinde annem diye geçiyor ki açıkcası okurken acaba altından bir şey mi çıkacak anneye bariz bir öfkemi var diye düşünmeme neden oldu. İlk bölümlerde kronolojik anlatımda bir sıkıntı var gibiydi. Ama bunlara rağmen kitap akıcıydı, başı dışında hiç sıkılmadım.
Bu kitapta hissetiklerim; birinin sizi sevdiğini düşünüyorsanız, bunu hissediyorsanız onun yaptıklarını affedebiliyorsunuz siz haklı dahi olsanız ondan vazgeçemiyorsunuz.
Bu kitap bence Tara’nın ailesine kendisini ifade etmek istemesi, ailesine geri dönme çabası, sesini duyurma amacıyla yazılmış.
Kitaptan bazı paragraflar:
”Bizlere başkaları tarafından sunulan bir geleneğin, kasten yada farkında olmadan cahili olduğumuz bir geleneğin, bizi nasıl şekillendirdiğinin ayırdına varmıştım. Yegane amacı başkalarını insan değilmiş gibi göstermek canavarlaştırmak olan bir söyleme sesimizi ödünç verdiğimizi kavramaya başlamıştım.ne de olsa o söylemi beslemek çok daha kolaydı, ne de olsa eldeki gücü korumak , insanın gözüne daima izlenmesi gereken yolmuş gibi görünürdü.”
”Hayatım bana başkaları tarafından hikaye edilirdi. Bu anlatıcıların sesleri etkili, zorlayıcı ve mutlaktı. Kendi sesimin de onlar kadar güçlü olabileceği hiç aklıma gelmemişti.”
”Benim için asıl önemli olan sevgi yada dostluk değil, kendime inandırıcı yalan söyleyebilme yeteneğimdi; güçlü olduğuma inanabilmemdi.”
